สาวกลายเป็นใบ้แบบไม่รู้ตัว 12 ปีเต็ม ก่อนความจริงเปิดเผย!

เว็บไซต์เมโทร เผยเรื่องราวของ มารี แม็คครีดดี นักเขียนหญิงชาวออสเตรเลียวัย 48 ปี จากเมืองวูลลองกอง ในรัฐนิวเซาท์เวลส์ เธอได้ออกมาเขียนหนังสือบอกเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ไม่คาดฝัน เมื่อตอนอายุ 13 ปี อยู่ ๆ เธอก็ประสบปัญหา ไม่สามารถพูดได้ โดยที่เธอและแพทย์ต่างไม่ทราบสาเหตุ

ในตอนแรก มารีคิดว่าเป็นผลมาจากอาการของโรคกล่องเสียงอักเสบ แต่เมื่อเธอหายจากโรคดังกล่าว เสียงของเธอก็ยังไม่กลับมา เธอไม่มีเสียงพูดเป็นเวลานานถึง 12 ปี จนกระทั่งอายุ 25 ปี เธอถึงเพิ่งจะทราบความจริง ถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอพูดไม่ได้มานานร่วมทศวรรษ

ในวันหนึ่ง มารีได้ไออย่างรุนแรง และมีเลือดออกมาทางปาก จึงรีบเดินทางไปโรงพยาบาล แพทย์ได้ช่วยเหลือนำก้อนที่เต็มไปด้วยเมือกและเลือดออกมาจากคอของเธอ จากนั้นเมื่อนำไปล้างน้ำเกลือตรวจสอบก็พบว่า มันคือเหรียญสามเพนนี ทีมแพทย์ต่างตะลึงงัน พาเธอไปตรวจเช็กร่างกาย ตรวจเลือด และเอกซเรย์ แต่ก็ไม่พบความผิดปกติอื่นใด และไม่มีคำอธิบายใด ๆ เกี่ยวกับเหรียญ ที่ส่งผลให้เธอพูดไม่ได้มานานถึง 12 ปี

มารี เผยว่า ในตอนแรกที่เธอเริ่มพูดไม่ได้ มีสื่อต่าง ๆ ได้รายงานเรื่องราวของเธอ โดยมีการคาดการณ์ว่า เธออาจจะเผลอกลืนเหรียญที่อยู่ในขนมพุดดิ้งคริสต์มาส ตามประเพณีโบราณที่จะมีการนำเหรียญใส่ไว้ โดยเชื่อว่าจะนำโชคมาให้ แต่ข้อสันนิษฐานดังกล่าวก็มีน้ำหนักน้อย เพราะเธอป่วยในช่วงเทศกาลอีสเตอร์ หรือหากเหรียญอยู่ในเค้ก ในขวดหรือกระป๋องน้ำดื่ม เธอมั่นใจอย่างแน่นอนว่าต้องรู้สึกหากกลืนมันเข้าไป

สิ่งที่ทำให้มารีรู้สึกติดขัดในใจ คือ เธอไม่รู้เลยว่า เหรียญดังกล่าวเข้าไปติดอยู่ในคอตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งนี้ การที่เธอไม่มีเสียงพูดมาเป็นเวลานาน ย่อมมีปัญหาในการที่เธอจะกลับมาพูดได้อีกครั้ง เธอเผยว่า เธอเริ่มจากสามารถส่งเสียงได้เบา ๆ ส่งเสียงร้องครางในลำคอ ใช้เวลาสักระยะ กระทั่งเธอสามารถกลับมาพูดได้อีกครั้ง

แต่ปัญหาคือเรื่องของการหายใจ เธอต้องเรียนรู้การหายใจใหม่อย่างถูกต้อง เพื่อที่จะเปล่งเสียงออกมา และเธอต้องใช้เวลาเข้ารับการบำบัดด้านการพูด

 

ในช่วงระยะเวลายาวนานที่มารีไม่มีเสียง เธอรู้สึกเคยชินกับชีวิตโดดเดี่ยว ถูกล้อเลียนว่าเป็นคนใบ้ ต้องสื่อสารโดยท่าทางและการพิมพ์ ทั้งนี้ทั้งนั้น ส่วนตัวเธอเชื่อว่าเป็นการลงโทษจากพระเจ้า จากการที่เธอพยายามฆ่าตัวตายและสุดท้ายเธอต้องออกจากโรงเรียน อย่างไรก็ตาม เธอมองว่าช่วงชีวิตดังกล่าวเปรียบเสมือนการเดินทางที่ยาวนาน ทำให้เธอได้รับบทเรียนและบททดสอบต่าง ๆ ของชีวิต รู้จักจัดการกับอารมณ์และความรู้สึกต่าง ๆ เรียนรู้ที่จะเผชิญกับอุปสรรคและยอมรับมัน จนเธอสามารถเอาชนะมันมาได้ในที่สุด