ยายวัย 80 นอนป่วยติดเตียงยื่นมือจับเหล็กดัดร้องหิวเรียกคนที่เดินผ่านไป

เฟซบุ๊กหนุ่มจิตอาสาคนดัง เมศ ปรเมรศ์ มีสมภพ หรือที่รู้จักกันในชื่อ เมศ เจ้าชายน้อย ได้โพสต์เรื่องราวหญิงชรารายหนึ่งที่ป่วยติดเตียงอาศัยอยู่ลำพัง ได้แต่ยืนมือมาจับลูกกรงเหล็กดัดที่หน้าต่างร้องบอกความเจ็บปวดและความหิวโหยแก่ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา แม้ตอนนี้จะมีผู้นำชุมชนกับเพื่อนบ้านสลับกันมาดูแล แต่ก็ทำได้เพียงตามกำลังที่มีเท่านั้น

 

โดยคุณเมศ เล่าเรื่องราวของคุณยายท่านนี้ไว้ว่า ยายวัย 80 นอนป่วยติดเตียงยื่นมือจับเหล็กดัดร้องหิวเรียกคนที่เดินผ่านไปมา

" หน้าต่างบานนั้น " 10 ปี ที่ต้องนอนให้ยุงกัด 10 ปี ที่ล้มป่วยเดินไม่ได้ 10 ปี ที่อยู่เพียงลำพัง โอ้ย โอ้ย เจ็บเหลือเกิน ช่วยด้วย ช่วยด้วย !!! 
" หิว ข้าว  หิวข้าว " เป็นเสียงที่พยายามเปล่งจากลำคอ สื่อสารกับคนที่เดินผ่านไปมา หน้าต่างลูกกรงเหล็กดัด เสมือนอยากบอกให้รับรู้ถึงความเจ็บปวดทรมานกับแผลกดทับ และ ความหิวที่ประดังเข้ามาในชีวิต สุดแรงของข้อมือของหญิงชราวัยเกือบ 80 ปี พักอาศัยอยู่ในบ้านไม้แคบๆ หลังนี้ในพื้นที่ในกลางเมือง จังหวัด นนทบุรี ที่พยายามจับลูกกรงเหล็กดัด พลิกตัวเองส่งสายตาวิงวอนมองดูคนที่เดินผ่านไปมา

10 กว่าปีที่หญิงชราคนนี้ต้องนอนป่วยเดินไม่ได้
10 กว่าปีที่ต้องนอนตากยุง ไร้มุ้ง 
10 กว่าปีที่ต้องอยู่เพียงลำพังจากที่สามีเสียชีวิตไม่มีลูก

 

 

ปัจจุบัน หญิงชราคนนี้ ได้รับความช่วยเหลือจากประธานชุมชน และ เพื่อนบ้านในชุมชนให้ความช่วยเหลือป้อนข้าว ป้อนน้ำ ทำแผล ล้างแผล ที่เกิดมาจาก แผลกดทับ ตามกำลังที่มีเท่านั้น

หลังจากที่เมศได้รับทราบเรื่องราวดังกล่าวจึงรีบเดินทางลงพื้นที่เข้าเยี่ยมให้ความช่วยเหลือเบื้องต้นทันที เบื้องต้นเมศได้นำ เบาะลมไฟฟ้า  มุ้ง แพมเพิส แผ่นรองซับ ข้าวสาร อาหารแห้ง น้ำแร่อีส อุปกรณ์ทำแผล ถุงมือ น้ำเกลือ ผ้าก๊อด
ส่งมอบให้พลเมืองดีเพื่อนำไปช่วยเหลือคุณยายและได้นำเงินส่วนตัวจำนวนหนึ่งให้กับทางคุณยาย เพื่อนำไปซื้อข้าว น้ำประทังชีวิต ความช่วยเหลือของเมศอาจจะไม่มากพอ เมศขอวิงวอนหน่วยงานในพื้นที่เข้าช่วยเหลือคุณยาย โดยด่วนก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป...

นี่ล่ะครับชีวิตจริงของคนเราใครอาจจะมองว่าเป็นเรื่องเวรกรรม แต่ถ้าเป็นเวรกรรมจริง พวกเราก็ยินดีช่วยเหลือ ทำให้คุณยายรับรู้ว่า ยังมีคนในสังคมเป็นห่วงพร้อมที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือแม้ยามที่กำลังจะหมดลมก็ตาม

เมศขอขอบคุณ ประธานชุมชน และ พลเมืองดีในชุมชนทุกคน ที่ให้ความช่วยเหลือป้อนข้าว ป้อนน้ำ แม้บางคนไม่กล้าเข้าไปในบ้านแต่ก็ยังป้อนข้าวผ่านหน้าต่างเหล็กดัดที่แสนเศร้าบานนี้

 

 

ขอบคุณ Poramet Misomphop