คุณยายวัย 80 ในห้องไม้อัดเล็กๆริมคลอง ข้าวจะกินยังต้องขอเจียดเพื่อนบ้าน

คุณปรเมศร์ มีสมภพหรือเมศ เจ้าชายน้อย เล่าเรื่องราวของคุณยายวัย 80 ปีท่านหนึ่งที่อาศัยอยู่ในห้องไม้อัดเล็กๆริมคลองเพียงลำพัง บั้นปลายชีวิตสุดลำบากแม้มีน้ำใจเล็กๆน้อยๆจากเพื่อนบ้านและพลเมืองดีคอยช่วยเหลือ แต่อยากให้คนที่กำลังท้อกับชีวิตได้ดูเป็นตัวอย่าง
 

" คุณยาย มัยมูเนอะ " อย่าถามยายเลยว่ายายลำบากไหม หนูก็ดูเอาเองแล้วกัน

คุณเคยคิดบ้างไหม ว่าชีวิตคุณตอนนี้ลำบากแค่ไหน แล้วคุณเคยคิดบ้างไหม บั้นปลายชีวิตยามแก่ชรา จะมีใครดูแลคุณไหม แล้วคุณเคยคิดไหมอนาคตชีวิตคุณจะเป็นยังไง ห้องไม้อัดสีขาวสี่เหลี่ยมเล็กๆ มืดๆริมคลองที่ภายนอกดูคล้ายๆห้องเก็บของ แต่หากใครได้รับรู้ ก็แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าที่แห่งนี้เป็นที่พักที่เรียกว่าบ้านของหญิงชรา วัย 80 ปี ที่ชื่อ คุณยาย มัยมูเนอะ คนนี้

บ้านไม้อัดสี่เหลี่ยมเล็กๆแห่งนี้ไร้ไฟ ไร้น้ำ  ภายในบ้านเต็มไปด้วยสิ่งของหรือขยะ แทบจะไม่มีทางเดิน ตกกลางคืนยามนอน ยุงนับสิบ นับร้อยบินเต็มยุงในห้อง จะใช้พัดลมเป่าไล่ยุง หรือคลายร้อน ก็ไม่มี สิ่งที่พอช่วยได้ก็มีเพียง มุ้งเก่าๆขาดๆที่คอยป้องกันยุงได้เท่านั้น ส่วนแสงไฟ ก็อาศัยความสว่างจากแสงจันทร์ที่พออาศัยใช้มือคำๆ ได้เท่านั้นแต่ยังดีที่มีพลเมืองมาช่วยติดแผงโซล่าเซลล์ให้ 1 หลอด พอช่วยบรรเทาได้บ้าง ส่วนน้ำ ต้องอาศัยต่อน้ำบาดาล เดือนละ 20 บาท ให้พอประทังไปได้บ้าน

เตาแก๊ส ตู้เย็น สิ่งของเครื่องใช้ไฟฟ้าสิ่งอำนวยความสะดวก ไม่ต้องพูดถึง เวลาจะกินแต่ละมื้อต้องอาศัยจากเพื่อนบ้านพลเมืองดีคอยช่วยเหลือ

หากถามว่าญาติพี่น้องมีไหมคุณยายบอกว่า ก็พอมี แต่ยายเกรงใจ ไม่อยากไปเบียดเบียน เป็นภาระให้พวกเค้า พวกเค้าก็มีภาระที่ต้องดูแล จากที่เมศได้นั่งคุยรับรู้ ถึงบั้นปลายชีวิตของคุณยายที่ต้องอดทน ในการมีชีวิตที่ยากลำบาก
จริงๆ 

เบื้องต้นเมศได้นำ ข้าวสาร น้ำแร่อีส ให้คุณยายจำนวนหนึ่ง และได้ให้เงินส่วนตัวเพื่อช่วยเหลือคุณยายเบื้องต้น จากที่พิจารณาอย่างละเอียดแล้วคุณยายมีเลขบัญชี  แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเมศไม่สามารถแจ้งเลขบัญชีได้ นี่ละครับชีวิตจริงที่ใครจะล่วงรู้ได้ว่า บั้นปลายชีวิตของคนเรา จะต้องเผชิญโชคชะตาอะไรบ้างหลายคนชอบพูดว่าตัวเองลำบากและเลือกที่จะยอมแพ้คุณลองมองดูชีวิตคุณยายดูครับว่าคุณกับคุณยายใครลำบากกว่ากัน

" จงใช้ชีวิตให้เหมือนตุ๊กตาล้มลุก ที่ถึงแม้มันจะถูก เตะ ถูก ผลัก จนล้ม แต่มันก็ลุกขึ้นเองด้วยกำลังของมัน " หากคุณท้อมองไม่เห็นทาง ให้รู้เองยังเมศยืนเคียงข้างเสมอ ไม่ว่าคุณอยู่ที่ไหน " ขอเพียงแค่เขียนมา "

(การลงพื้นที่เข้าช่วยเหลือคุณยาย หลังโควิครอบ 2 หมดลง)

ขอบคุณ 

Poramet Misomphop