แม่นกน้อย เปิดใจเศร้า หลังสูญเสีย "พ่อหลอด" อดทนต่อสู้มาด้วยกันนาน 48 ปี

เรียกได้ว่าเป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ของ แม่นกน้อย และลูกหลานชาวหมอลำคณะเสียงอีสาน หลัง "พ่อหลอด" มัยกิจ ฉิมหลวง คู่ชีวิต แม่นกน้อย อุไรพร เสียชีวิตลงอย่างสงบ ที่บ้านพักเสียงอิสาน (บ้านตอง 5) อุดรธานี ในวันที่ 12เมษายน 2566 ท่ามกลางความเศร้าอาลัยของลูกหลานชาวหมอลำคณะเสียงอิสาน และเหล่าศิลปินในวงการ

โดยพ่อหลอด ได้เสียชีวิตลงอย่างสงบ เมื่อเวลา 17.38 น. วันที่ 12 เมษายน 2566 และได้ตั้งบำเพ็ญกุศล ที่บ้านเลขที่ 555 บ้านหนองใส ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี

 กำหนดการบำเพ็ญกุศลและฌาปนกิจศพ คุณพ่อมัยกิจ ฉิมหลวง (พ่อหลอด) ตั้งศพบำเพ็ญกุศล ณ บ้านพักเสียงอิสาน บ้านเลขที่ 555 ต.หนองนาคำ อ.เมืองอุดรธานี  จ.อุดรธานี

• วันที่ 13-17 เมษายน จะมีการสวดอภิธรรมศพทุกคืน ในเวลา 19.00 น
• วันที่ 18 เมษายน เวลา 13.30 น. เคลื่อนศพสู่เมรุชั่วคราว ณ บ้านพักเสียงอีสานบ้านเลขที่ 555 ต.หนองนาคำ อ.เมืองอุดรธานี และ เวลา 16.00 น.ประชุมเพลิง
• วันที่ 19 เมษายน 07.30 น.ทำบุญเก็บอัฐิ และงานมหรสพสมโภชหมอลำเสียงอิสาน

  ล่าสุด เนชั่นออนไลน์ รายงานว่า แม่นกน้อย อุไรพร หรือ นางอุไร ฉิมหลวง หรือ เปิดเผยว่า พ่อหลอดป่วยหลายโรค และได้รับการรักษามานาน ช่วงเดือนมกราคม-ธันวาคม ที่ผ่านมา มีโรคเบาหวานเป็นหลัก รอบนี้ถือว่าหนัก โดยช่วงนั้นตนออกทัวร์คอนเสิร์ต ส่วนพ่อหลอดรักษาตัวอยู่ที่บ้าน มีแม่บ้านช่วยดูแล ต่อมาพ่อหลอดมีแผลที่นิ้วเท้าหลัง จากนั้นก็มีอาการบวมจนต้องนอนยาว ทำให้ระบบภายในรวนไปหมด แต่ก็ไม่ได้ไปหาหมอ ทางบ้านช่วยดูแลกันเอง

ต่อมาพ่อโทรศัพท์มาบอกว่ารู้สึกว่าไม่ไหว จนธาตุขันแตก วันนั้นมีการแสดงที่จังหวัดศรีสะเกษ จึงรีบตีรถกลับมา วันที่ 3 กุมภาพันธ์ ยังรักษาตัวที่โรงพยาบาลอุดรธานี กระทั่งวันที่ 24 กุมภาพันธ์ นายห้างแนะนำให้ส่งตัวไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลตำรวจ  

   และได้รักษาตัวถึงวันที่ 11 เมษายน โดยหมอได้ตัดนิ้วเท้า และผลสรุปคือเลือดไม่ไปเลี้ยงหัวใจ หัวใจตีบ 3 เส้น ไม่มีเลือดไปเลี้ยงที่แผลหลังการผ่าตัด จึงทำให้แผลติดเชื้อถ้าได้ทำการรักษาโดยทำการบอลลูนหัวใจ และบอลลูนเส้นเลือดที่ขาเพื่อให้เลือดไปเลี้ยงแผล ต่อมาหมอก็ได้ทำการตัดขาออกครึ่งหนึ่ง จากนั้นความดันก็ตกไม่สามารถหายใจเองได้ แต่วันที่ 5 เมษายน ยังสามารถสื่อสารพูดคุยกับตนเองรู้เรื่อง ยังพูดคุยกันว่าจะไปทำการแสดงที่ไหน

ตลอดระยะเวลาการรักษาที่ตนได้เข้าไปเยี่ยม พ่อหลอดก็บอกว่าให้พากลับบ้าน แต่เราก็ให้กำลังใจพ่อหลอดว่าจะทำการรักษาให้ดีที่สุด ยอมรับยังเสียใจที่ต้องสูญเสียพ่อหลอดไป ยังทำใจไม่ได้ 48 ปี ที่อยู่ร่วมกัน เราล้มลุกคลุกคลานมาตลอด แต่มีพ่อหลอด ให้กำลังใจสู้ด้วยกันมา